تورهای ماهیگیری نامرئی در زبان عامه تورهای مفت‌گیر نیز خوانده می‌شوند. به محض ورود به اکوسیستم‌های آبی، باز شده و ماهیان و دیگر ارگانیسم‌های آبی توسط آن آسیب دیده و یا به دام می‌افتند. چنانچه به جزایر مرجانی برخورد کنند، آنها را احاطه نموده و موجودات زیستمند در آنها را نیز به دام می‌اندازد. حرکت آنها در اکوسیستم آبی، می‌تواند منجر به آسیب و یا از بین‌رفتن موجودات آبزی بزرگ‌جثه نظیر وال‌ها گردد. در این صورت، به‌سبب سنگینی به اعماق اقیانوس‌ها رفته و موجب جذب لاشه‌خواران می‌گردد. متاسفانه، معضل به همین‌جا ختم نمی‌شود، زمانیکه لاشه توسط لاشه‌خواران کاملا مورد مصرف قرار گرفت، تور ماهیگیری نامرئی به سبب سبک‌شدن،‌ مجدد به سایر مناطق و یا سطح و ساحل دریا حرکت نموده و چرخه مجدد تکرار می‌گردد. زمانیکه این تورهای نامرئی به‌سوی سطح دریا و سواحل راه می‌یابند، پرندگان را نیز به دام می‌اندازند. علاوه‌براین مانعی بسیار خطرناک برای نوزادان لاک‌پشت‌هایی هستند که بایستی زمانیکه از تخم خارج می‌شوند به سوی دریا راه یابند. نکته قابل توجه آن است که، حرکت و جابجایی این تورهای نامرئی موجبات گسترش و مهاجم‌شدن گونه‌های غیربومی را نیز فراهم می‌آورد.

جزایر مرجانی از زیستگاه‌های بسیار حساس و شکننده هستند و نقشی بسیار مهم در سلامت اکوسیستم‌های آبی ایفا می‌کنند. هنگامی که تورهای ماهیگیری نامرئی با جزایر مرجانی برخورد می‌کنند، با احاطه نمودن آنها جذب نورخورشید را محدود و جزایر مرجانی و گونه‌های جانوری زیستمند درآنها را به سوی مرگ سوق می‌دهند.

مواد اولیه سازنده تورهای نامرئی، پلاستیک است. گاهی این تورها مستقیما توسط موجودات آبزی مورد مصرف قرار می‌گیرند و منجر به بروز مشکلات بسیار جدی اعم از خفگی، مسمومیت، انسداد و خونریزی ارگان‌های دستگاه گوارش و گرسنگی طولانی‌مدت و در نهایت مرگ آنان می‌گردد. گاهی نیز این تورها در اثر پارگی، به ذرات ریزی به نام میکروپلاستیک بدل می‌گردند که ذراتی به اندازه کمتر از 5 میلی‌متر هستند و به راحتی با طعمه اشتباه گرفته شده و توسط طیف وسیعی از گونه‌ها می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. این ذرات پس از تجزیه، از طریق خون به مغز نیز راه می‌یابند و بر عملکرد مغز نیز تاثیرات منفی می‌گذارند.

متاسفانه، فراوانی و ارزانی این نوع تورهای ماهیگیری، دسترسی‌پذیری آنها را تسهیل نموده است. عدم وجود قوانین بازدارنده از سوی ارگان‌های مسئول، موجبات گستردگی این نوع فعالیت و نگرانی بیشتر را برای جوامع علمی فراهم آورده است. آگاه‌سازی جوامع بومی نزدیک به اکوسیستم‌های آبی از خطرات این نوع ابزار ماهیگیری برای اکوسیستم آبی و وضع قوانین بازدارنده و نظارت موثر بر حسن اجرای آن و هماهنگی بین استانی و کشوری، بایستی در دستور کار ارگان‌های مسئول قرار گیرد.