در سفرنامه ناصرالدین‌شاه عنوان شده است که در تاریخ بیست‌­و­یکم شعبان سال 1292 هجری قمری، به اقدسیه رفته و سپس به گردنه تل هرز و سمت اوشان سفر نموده و در این سفر، او به دسته قوچ‌های زیادی در منطقه ورجین برخورد کرده و آن‌ها را شمارش کرده است. منطقه حفاظت­‌شده ورجین در دوره قاجار، به‌عنوان یکی از محبوب‌ترین شکارگاه‌ها شناخته می‌شد و در دوران پهلوی اول نیز به‌عنوان یکی از مناطق محبوب شکار در اطراف تهران شناخته می‌شد. پس از انقلاب، این شکارگاه خصوصی خاندان سلطنتی، در سال 1361 بر اساس مصوبه شورای‌عالی حفاظت محیط­‌زیست به عنوان منطقه حفاظت­‌شده مصوب شد و تحت نظارت اداره کل محیط‌‌‌ زیست تهران قرار گرفت. این منطقه با وسعت حدود 27 هزار هکتار در 15 کیلومتری شمال شرقی شهر تهران قرار گرفته و از بارزترین زیستگاه‌های قوچ‌­ومیش‌­البرز­مرکزی محسوب می‌شود.

قوچ‌­ومیش البرزمرکزی­ آمیزه‌­ای از قوچ‌­و­میش اوریال و ارمنی است. در قسمت­‌های شرقی محدوده پراکندگی مانند شاهرود و فیروزکوه شاخ‌­ها به طرف پایین گردن امتداد می‌­یابد. موهای سینه و لکه روی کمر معمولا وجود ندارد. در قسمت­‌های مرکزی مانند پارك­‌های ملی خجیر، سرخه‌حصار و لار و همچنین منطقه حفاظت­‌شده ورجین موهای زیر گردن سیاه و گاه سیاه و سفید بلند هستند. معمولا لکه روی کمر، که اطراف آن سیاه است، دیده می­‌شود. پیچش شاخ‌ها به سمت بالا یا زیر گردن است. در مناطق غربی مثل طالقان و الموت قزوین، موهای زیر گردن کوتاه و سیاه‌­رنگ، لکه روی کمر سفید و پیچش شاخ‌ها شبیه قوچ ارمنی است.

در بازدید اعضای انجمن ترویج حفاظت و مدیریت پایدار حیات‌­وحش از منطقه حفاظت‌­شده ورجین که در پاییز سال 1400 صورت گرفت، جمعیت مطلوبی از قوچ­‌ومیش البرزمرکزی مشاهده و سرشماری گردید. برخی از دانشجویان علاقه‌­مند محیط­ زیست نیز در این بازدید با مدیرعامل انجمن دکتر عبداله سالاری متخصص اکولوژی و مدیریت حیات­ وحش، همراه شدند و در خصوص شیوه سرشماری پستانداران و دوربین‌کشی، شناسایی گونه­‌های جانوری به‌­خصوص جوندگان و نمایه‌­های آنها، نمونه‌­برداری در طول ترانسکت، اصول عکاسی از گونه‌­های جانوری بدون ایجاد استرس در آنها و … آموزش دیدند.