انجمن ترویج حفاظت و مدیریت پایدار حیات وحش در خردادماه سال 1402، جهت بازدید از حفاظتگاه مردمی منصورآباد به همراه جناب آقای فرزاد مهدوی مدیرعامل انجمن دوستداران طبیعت رفسنجان، راهی رفسنجان گردید.
حفاظتگاه‌های مردمی یا مناطق تحت حفاظت جوامع بومی و محلی، یکی از مدل‌های حفاظتی هستند که حاکمیت خصوصی آنها به سازمان‌های غیردولتی مردم نهاد (NGOs)، شرکت‌های خصوصی، افراد حقیقی و یا جوامع بومی محلی تعلق دارد؛ بهره‌برداری پایدار از حیات وحش در این نوع مدل حفاظتی لحاظ و شکار تروفه و اکوتوریسم از محورهای اصلی مدیریت این مناطق به شمار می‌روند. شکار تروفه منبع اصلی تامین مالی جهت پیشبرد اهداف حفاظتی در این مناطق است.
در دهۀ هشتاد، در پی کاهش مشاهدات قوچ‌و‌میش کرمان و کل‌و‌بز توسط شکارچیان بومی، طی هم‌اندیشی‌های صورت‌گرفته، اقدامات مدیریتی اولیه نظیر ممنوعیت شکار، احداث آبشخور و گشت‌زنی، از طریق تامین مالی شکارچیان جهت بهبود وضعیت حیات وحش منصورآباد انجام پذیرفت. در سال 1388، درخواست مجوز قرق اختصاصی منصورآباد توسط انجمن دوستداران طبیعت رفسنجان در اداره کل محیط زیست استان کرمان ثبت و در سال 1395 مجوز آن صادر گردید. حفاظتگاه مردمی منصورآباد با مساحتی معادل 126000 هکتار، در استان کرمان و در شهرستان‌های رفسنجان و شهربابک واقع شده است.
حفاظت مردمی در این منطقه، ارتقای سطح امنیت، افزایش جمعیت سمداران، جذب گردشگران خارجی و داخلی و جذب شکارچیان خارجی جهت شکار تروفه قوچ کرمان را در پی داشته است. همزمان با استقرار ماموران امنیتی در منطقه، به مرور زمان تعداد تخلفات مربوط به شکار غیرقانونی سمداران توسط شکارچیان غیرمجاز رو به کاهش نهاده است. بهره‌برداری پایدار از منطقه پس از رشد جمعیت سمداران صورت گرفته و همواره شکارچیان داخلی و بومی سهم قابل توجهی را به خود اختصاص داده‌اند.
